Japońska bylina o wiotkich, pokładających się pędach i pachnących, delikatnych, białych kwiatach z jasnofioletowym środkiem. Pojawiają się od czerwca do września. Od lipca do późnej jesieni ozdobą rośliny są puszyste owocostany. Polecana do sadzenia na rabatach bylinowych lub między krzewami. Może być również stosowana jako roślina okrywowa.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty małe, śr. 4 cm, dzwonkowate, pachnące, białe z jasnofioletowym środkiem, złożone z 4 ostro zakończonych działek; lekko pachnące. Kwitnie VI-IX. Liście całobrzegie, pojedyncze. Ozdobne owocostany pozostają na roślinie VII-XI. Pędy wznoszą się, zwisają, przeplatają lub płożą. Można je podwiązywać, aby rosły wyżej lub pozwolić im płożyć się po ziemi.

JAK ROŚNIE: Bylina; pnącze prymitywne; nie czepia się podpór, ale się o nie wspiera. Rośnie powoli, dorastając do 0,5 m wys.

GDZIE POSADZIĆ: Lubi miejsca słoneczne, gleby żyzne, przepuszczalne, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Radzi sobie na glebach cięższych, gliniastych. Mrozoodporna (strefa 4-9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Roślinę należy posadzić w dole (30 x 30 x 30 cm) z żyzną ziemią i kilkucentymetrową warstwą drenażu na dnie, 0,5-1 cm głębiej niż rosła w pojemniku (instruktaż sadzenia). Jest łatwa w uprawie. Wczesną wiosną należy przyciąć tuż nad ziemią pędy martwe, a żywe na wys. 5-10 cm (instruktaż cięcia). W połowie IV zasilać nawozem o spowolnionym działaniu (np. Osmocote 5-6M). Podlewać w czasie wegetacji.

JAK STOSOWAĆ: Polecana do sadzenia na rabatach bylinowych lub między krzewami. Może być również stosowana jako roślina okrywowa.

POCHODZENIE: Wyhodował Kazushige Ozawa, Japonia 1991 r.

PODOBNE ODMIANY: ‘Alba’.pl/encyklopedia?view=plant&plantid=291