Silnie rosnące, mało wymagające pnącze o ładnych liściach i ozdobnych owocach. Czerwono-pomarańczowe owoce dojrzewają w końcu września i w październiku, długo pozostają dekoracyjne. Przydatne do stosowania jako roślina osłonowa i maskująca, przy ogrodzeniach, ekranach akustycznych i nieestetycznych konstrukcjach.

JAK WYGLĄDA: Owoce to efektowne, liczne, żółto-czerwone, kuliste torebki. Dojrzewają IX˗X, długo pozostając dekoracyjne. Do zawiązania owoców najczęściej nie jest potrzebny osobny zapylacz. Liście ładne, od owalnych do owalnolancetowatych, błyszczące, zielone, jesienią przebarwiające się na żółto. Kwiaty niepozorne, zielonkawe, rozwijają się w V˗VI.

JAK ROŚNIE: Pnącze; pędy owijają się wokół podpór. Rośnie silnie, dorastając do 7 m wys., rocznie przyrasta 1˗1,5 m.

GDZIE POSADZIĆ: Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ale toleruje półcień. Ma małe wymagania glebowe. Może rosnąć nawet na ziemiach ubogich i przesychających. Jest odporne na choroby i szkodniki. Mrozoodporne (strefa 4˗8).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Powinno się sadzić tylko rośliny rozmnażane wegetatywnie.  Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Pnącze należy sadzić w odległości co najmniej 30 cm od ścian lub innych roślin. Nie wymaga cięcia, ale można je przyciąć, gdy się nadmiernie rozrośnie (w III). 

JAK STOSOWAĆ: Przydatny jako roślina osłonowa i maskująca, przy ogrodzeniach, ekranach akustycznych, śmietnikach, brzydkich konstrukcjach czy małych budynkach. Ładnie wygląda, gdy wspina się po grubych pniach i różnych podporach w dużych ogrodach lub parkach. 

POCHODZENIE: Chiny. Sprowadzony do Europy w 1910 r. przez Ernesta Wilsona.