12 

 

3.8.5. Analiza densytometryczna 

 

Analizę jakościową oraz ilościową α-solaniny na chromatogramach prowadzono 

densytometrycznie w świetle dziennym z zastosowaniem TLC-Vizualizer`a firmy Camag (Szwajcaria), 

z wykorzystaniem 

oprogramowania 

winCATS 

1.4.9.2001 

(archiwizacja 

chromatogramów) 

oraz  techniki Videoscan (analiza jakościowa i ilościowa).  

 

3.8.6. Walidacja metody 

 

3.8.6.1. Identyfikacja α-solaniny 

 

Identyfikację α-solaniny w badanych surowcach roślinnych prowadzono w oparciu 

o porównanie współczynników opóźnienia R

f

 substancji wzorcowej ze współczynnikami R

f 

składników 

próby badanej oraz próby badanej wzbogaconej dodatkiem solaniny (spiked sample). 

 

3.5.7.2. Liniowość 

 

Liniowość metody określono poprzez analizę serii rozcieńczeń roztworu α-solaniny. 

Na podstawie zależności pól pików od stężenia wzorca wyznaczono zakres liniowości, równania 

regresji oraz współczynnik korelacji r. Każdorazowo na płytce chromatograficznej wzrastające ilości 

roztworu wzorcowego rozwijano równolegle z badanymi próbami. 

 

3.5.7.3. Limit wykrywalności (DL) i oznaczalności (QL) 

 

Na płytkę chromatograficzną nanoszono od 100 ng/pkt – 3000 ng/punkt substancji 

wzorcowej, w duplikatach. Za limit wykrywalności przyjęto ilość związku (ng/pasmo) odpowiadającą 

stosunkowi sygnału do szumu S/N = 3. Za limit oznaczalności uznano ilość związku (ng/pasmo) 

odpowiadającą stosunkowi S/N = 10. 

 

3.5.7.4. Powtarzalność 

 

Powtarzalność metody wyznaczono: 

 

I) poprzez 9-krotną analizę tego samego pasma na płytce chromatograficznej 

II) poprzez analizę 9 pasm tej samej próbki na 1 płytce chromatograficznej