2 

 

 

 

„EKSPERTYZA DOTYCZĄCA OZNACZENIA ZAWARTOŚCI ALKALOIDÓW TROPANOWYCH 

ORAZ SOLANINY W OWOCACH Lycium barbarum (jagody goji) OTRZYMANYCH Z ROŚLIN 

ROSNĄCYCH W POJEMNIKACH, W SZKÓŁCE CLEMATIS ŹRÓDŁO DOBRYCH PNĄCZY Sp. 

z.o.o. Sp.k.” 

 

 

Wykonawca: Prof. dr hab. Mirosława Krauze-Baranowska, Kierownik Katedry i Zakładu 

Farmakognozji z Ogrodem Roślin Leczniczych Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.

 

 

 

1. Wstęp i cel badań: 

 

Przedmiot analizy stanowiły jagody kolcowoju szkarłatnego (Lycium barbarum) rosnącego 

powszechnie w rejonach wschodniej Azji. Badania etnofarmakologiczne dowodzą, że powyższy 

surowiec od ponad dwóch tysięcy lat wykorzystywany był powszechnie, w medycynie naturalnej 

ludów azjatyckich, w leczeniu oraz zapobieganiu schorzeniom immunologicznym, w tym jednostkom 

reumatoidalnym. Ponadto, doniesienia literaturowe wskazują, że jagody goji, w postaci surowej lub 

naparów sporządzonych z materiału wysuszonego, stosowano w celu uregulowania ciśnienia krwi, 

poziomu cholesterolu oraz cukru [1]. 

Nowoczesne badania fitochemiczne wykazały w opisywanym surowcu obecność unikatowego 

zespołu polisacharydów (LBP Lycium barbarum polysaccharides), szeregu aminokwasów, pięciu 

nienasyconych kwasów tłuszczowych z grupy omega-6, karotenoidów oraz polifenoli z przewagą 

połączeń flawonoidowych [2]. Podczas badań biologicznych udowodniono, że unikatowy skład jagód 

goji przekłada się na ich szeroko rozumiane działanie immunostymulujące, przeciwzapalne, 

przeciwnowotworowe oraz antyutleniające. Kompleks LBA oraz β-sitosterol wyizolowane z owoców 

kolcowoju, na modelach zwierzęcych, obniżały znacząco poziom cholesterolu i cukru we krwi, 

a betaina regulowała ciśnienie [1,2]. 

Z uwagi na powyższe coraz częściej rekomenduje się jagody goji, jako „żywność funkcjonalną” 

w zapobieganiu oraz leczeniu schorzeń cywilizacyjnych. W tym miejscu należy zaznaczyć, że Lycium 

barbarum zalicza się do rodziny psiankowatych (Solanaceae) charakteryzującej się określoną 

zawartością toksycznych alkaloidów tropanowych oraz glikoalkaloidów mogących ograniczać 

lub uniemożliwiać stosowanie badanego materiału roślinnego [2].