Owoce są ciemnoniebieskie, o nierównej powierzchni, z delikatnym, woskowym nalotem, jadalne, smaczne i soczyste, słodko-kwaśne z goryczką u gatunku, słodkie u odmian, w smaku podobne do leśnych jagód. Mogą być one cennym składnikiem diety – są bogate w witaminy, makro- i mikroelementy (magnez,żelazo, miedź, jod), zawierają antocyjany i kwas askorbinowy. Mają działanie przeciwutleniające, przeciwzapalne i antyseptyczne. Doskonale smakują na surowo, a poza sezonem w postaci suszu, mrożonek, dżemów, soków i nalewek. Mogą służyć jako naturalny, czerwony barwnik spożywczy. Dojrzewają V–VI, w zależności od odmiany i stanu pogody. Roślina owocuje w 2.–3. roku po posadzeniu.

Kwiaty są niepozorne, bladożółte, bogate w nektar, wabią owady. Są obcopylne – wymagają zapylenia krzyżowego, dlatego suchodrzew najlepiej owocuje, kiedy rośnie w towarzystwie innych odmian tego gatunku. Kwitnie w pierwszej połowie IV. Pędy wzniesione; młode są zielone, dojrzewając, brązowieją.

Roślina ma postać kulistego krzewu o wzniesionym pokroju. Rośnie umiarkowanie silnie, dorastając do 1–2 m wys. w zależności od odmiany. Rocznie przyrasta do 1 m.

Jagoda kamczacka najlepiej owocuje na stanowisku mocno nasłonecznionym, na glebach lekkich i przepuszczalnych, lekko kwaśnych. Nie wymaga zakwaszania gleby, jak np. borówka amerykańska. Jest to zdrowa, odporna roślina, rzadko atakowana przez choroby i szkodniki, bardzo mrozoodporna (strefa 3–7).

Krzew polecany do uprawy amatorskiej w przydomowych ogrodach oraz przemysłowej na plantacjach. Po kilku latach uprawy z jednej rośliny można zebrać od 2 do 6 kg owoców.