Opóźnienie cięcia powoduje opóźnienie kwitnienia. Do każdej grupy odmian powojników przypisany jest odpowiedni sposób cięcia. Cięcie wykonujemy ostrym sekatorem, 0,5 – 1 cm nad parą zdrowych, nabrzmiałych pąków. Zawsze usuwa się wszystkie zaschnięte liście oraz te pędy lub ich fragmenty, które obumarły (np.: w wyniku przemarznięcia).
W pierwszym roku po posadzeniu wszystkie powojniki powinno się przyciąć nie wyżej niż 30 cm nad podłożem. Spowoduje to wyrastanie nowych pędów z podstawy krzewu. Podobny, a nawet lepszy efekt można uzyskać układając pędy płasko na ziemi i obsypując je korą. Cięcie to sprzyja wzmocnieniu roślin, a przez to ich obfitszemu kwitnieniu oraz większej odporności na choroby. W latach następnych cięcie należy dostosować do odmiany i pory kwitnienia.
Wyróżniamy trzy sposoby cięcia powojników. Dla ułatwienia oznaczono je cyframi: 1. (wcale), 2. (słabo) i 3. (silnie).
Sposób 1. (wcale) |
Sposób 2. (słabo) na wysokości 100 – 150 cm |
Sposób 3. (silnie) na wysokości 30 – 50 cm |
Sposób 3.B (silnie) na wysokosci 5 – 10 cm nad ziemią; powojniki bylinowe |
Sposoby cięcia:
1. (wcale) Nie przycina się powojników kwitnących na starych pędach wiosną (np. z grupy Atragene i Montana. Jeśli cięcie jest potrzebne ze względu na nadmierne rozrastanie się rośliny, tnie się ją dopiero po kwitnieniu w końcu maja – czerwcu na wysokości, która nam odpowiada, ale najczęściej nie niżej niż 1 m nad ziemią.
2. (słabo) Słabe cięcie wykonuje się u większości odmian wielkokwiatowych (grupa Wielkokwiatowe Wcześnie Kwitnące), u których pierwsze kwiaty pojawiają się na zeszłorocznych pędach w maju lub początku czerwca, a potem powtórnie na tegorocznych pędach. Przycinamy wszystkie pędy na mniej więcej jednakowej wysokości 100 – 150 cm (im młodsza lub słabsza roślina tym tniemy niżej). Podobnie postępujemy z roślinami, co do których nie mamy pewności, jak powinny być przycinane.
3. (silnie) Silnie tnie się powojniki rozpoczynające kwitnienie późno (na tegorocznych pędach począwszy od końca czerwca do lipca) np. odmiany z grupy Viticella i Wielkokwiatowe Późno Kwitnące. Przycinamy je silnie nad 2 – 3 parą pąków (20 – 50 cm) nad ziemią. Tak tniemy również silnie rosnące powojniki z grupy Tangutica kwitnące latem, jeśli chcemy ograniczyć ich rozrastanie.
W przypadku powojników bylinowych (np. z grupy Heracleifolia i Integrifolia) i odmian z grupy Texensis, wycinamy wszystkie obumarłe pędy tuż przy podstawie, a żywe ucinamy 1 – 5 cm nad ziemią (sposób 3.B).
Jak prawidłowo przycinać powojniki można obejrzeć na filmie instruktażowym: Clematis – cięcie powojników