Szczepan Marczyński

Clematis 'Bill MacKenzie' dorasta do 6 m wys. i dobrze się zagęszcza, ale jest mniej ekspansywny od rdestówki bucharskiej. Jego największe zalety, to: ładne kwiaty i owocostany, bardzo długi okres kwitnienia, liście - zielone aż do początków listopada - oraz małe wymagania siedliskowe. Clematis 'Bill MacKenzie' ma kwiaty średniej wielkości (śr. 6 - 7 cm), dzwonkowate, zwisające, o grubych ciemnożółtych działkach z ładną fakturą na powierzchni oraz o purpurowobrązowych pręcikach. Kwitnie od końca czerwca do początku listopada. Dopiero mrozy poniżej -5oC niszczą kwiaty. Latem obok nowo rozwijających się kwiatów rośliny zaczyna pokrywać „peruka” jedwabistych, puszystych owocostanów.

W końcu października i początku listopada wygląda jak roślina „z innego świata”. Liście innych roślin pożółkły, zbrunatniały lub opadły, a 'Bill MacKenzie' cały czas kwitnie i jest zielony. Zimą na zaschniętych liściach i owocostanach zatrzymuje się śnieg oraz szreń, tworząc misterną dekorację. Powojnik ten najlepiej rośnie w miejscach jasnych, słonecznych lub tylko lekko ocienionych. Jest mrozoodporny i ma małe wymagania siedliskowe; dobrze znosi nawet glebę podsychającą i ubogą. Nie lubi natomiast gleb bardzo zwięzłych lub podmokłych, dlatego sadząc go, warto pamiętać o stworzeniu dobrego drenażu. Nie potrzebuje specjalnego cięcia, ale znosi je dobrze, jeśli trzeba ograniczyć jego nadmierne rozrastanie. Ze względów praktycznych najlepiej przycinać go w końcu marca lub na początku kwietnia, 10-30 cm nad ziemią.

Rozpoczyna wegetację późno, bo dopiero w połowie kwietnia , ale od maja zaczyna rosnąć bardzo szybko, wytwarzając roczne przyrosty długości 4-5 m. Dlatego na niższych podporach, np. ogrodzeniu wysokości 1,8-2 m, wymaga przycięcia w środku lata, gdyż w innym przypadku zacznie przewisać i wyglądać mało atrakcyjnie.

Dobrze nadaje się do obsadzania wysokich ogrodzeń, altan czy pergoli i tworzenia wszelkiego rodzaju osłon. Może wspinać się po drzewach i wysokich krzewach.

Odmiana została znaleziona jako siewka przez Valerie Finnis w Waterperry Horticultural School w Wielkiej Brytanii w 1968 roku. Siewkę nazwała na cześć Williama Billa Gregora MacKenzie, który był odpowiedzialny za dział roślin alpejskich i zielnych w Royal Botanic Gardens w Edynburgu, a następnie został kuratorem w Chelsea Physic Garden w Londynie.

Odmiana 'Bill MacKenzie' zyskała uznanie, zdobywając w 1976 roku nagrodę Royal Horticultural Society’s Award, a 1993 roku Garden Merit.