Powojniki z grupy Integrifolia to krzyżówki Clematis integrifolia z innymi powojnikami. Są to byliny, których pędy nie czepiają się podpór, ale mogą się o nie wspierać. Pozostawione bez podpór płożą się, tworząc latem wielobarwne kobierce. Mają kwiaty niebieskie, fioletowe, różowe lub białe. U niektórych odmian sąlekko pachnące. Najefektowniej wyglądają posadzone w grupach liczących co najmniej kilka sztuk. Są łatwe w uprawie, ale lubią miejsca słoneczne. Należy je silnie ciąć (sposób 3).
Powojniki z grupy Heracleifolia to byliny o sztywnych, wziesionych pędach. Ich kwiaty mają charakterystyczny hiacyntowaty kształt. Lubią miejsca słoneczne lub półcieniste, zadowalają się przeciętnymi glebami. Należy je silnie ciąć (sposób 3).
Clematis integrifolia (powojnik całolistny) dorasta do 60 cm, pokrywając się od czerwca do września fantazyjnymi dzwonkowatymi kwiatami. W wyniku krzyżowania tego gatunku z innymi powojnikami uzyskano mieszańce zaliczane do grupy Integrifolia. Są one wprawdzie mniej popularne od odmian wielkokwiatowych, ale bardzo wartościowe i atrakcyjne ze względu na swoją dekoracyjność, długie i obfite kwitnienie, zdrowotność, mrozoodporność oraz małe wymagania. Mogą być z powodzeniem stosowane nie tylko w ogrodach, na działkach, balkonach i tarasach, ale również w zieleni publicznej. W zależności od odmiany, kwiaty mają różną barwę: niebieską, fioletową, białą lub różową. Są wytrzymałe na mróz, ich nadziemna część corocznie zamiera, jak u innych bylin. Wczesną wiosną pozostałości martwych pędów i liści należy wycinać. W sezonie wegetacyjnym pędy mają długość od 20 do ponad 200 cm, w zależności od odmiany. Nie czepiają się podpór, ale mogą się o nie wspierać (podobnie jak róże czepne) przerastając byliny czy krzewy. Zwiększają w ten sposób ich atrakcyjność (np. azalie kwitną pięknie wiosną, ale potem tworzą monotonną plamę zieleni aż do jesieni, gdy przebarwią się ich liście). Można im też pozwolić, aby pędy położyły się swobodnie po ziemi tworząc kwitnące kobierce. Niektóre odmiany budują wyjątkowo zwarte, atrakcyjne okrywy, np.'Sizaia Ptitsa'. Powojniki z tej grupy są dobrym towarzystwem dla róż rabatowych i innych krzewów. Świetnie pasują do różnych kompozycji rabatowych, doskonale komponują się też z innymi bylinami. Do najwartościowszych mieszańców można zaliczyć: 'Alionushka', 'Arabella' (1994), 'Bluish Violet', 'Hakuree', 'Hanajima', 'Heather Herschell', INSPIRATION® 'Zoin', 'Little Artist', 'Olgae', 'Pamiat Serdtsa', 'Rooguchi', 'Rosea', 'Ryuan', 'Sizaia Ptitsa'.
Clematis 'Sizaia Ptitsa' |
Clematis 'Hakuree' |
Clematis heracleifolia (powojnik barszczolistny) ma pędy wzniesione, sztywne, osiągające 1 m. Niebieskie lub fioletowe kwiaty są małe (śr. 2-5 cm), hiacyntowatego kształtu, osadzone pęczkami w kątach liści, u niektórych odmian pachnące. Kwitnie VII-IX. Nadaja się do stosowania na rabatach bylinowych lub między krzewami. W wyniku krzyżowania tego gatunku z innymi powojnikami uzyskano mieszańce zaliczane do grupy Heracleifolia.
Clematis 'Praecox' |
Clematis 'Praecox' (powojnik pośredni) jest najlepszym powojnikiem okrywowym, bardzo użytecznym w każdym ogrodzie. Powstał jako mieszaniec powojnika pnącego (Clematis vitalba) i powojnika barszczolistnego (Clematis heracleifolia). Jego pędy płożą się po ziemi, dorastając rocznie do 3-4 m. W ciągu kilku tygodni przykrywają glebę szczelnym kobiercem liści, zagłuszając chwasty i zabezpieczając glebę przed wysychaniem i przegrzewaniem. Liście są trójdzielne, ciemnozielone, z ząbkowanymi brzegami. W lipcu i sierpniu roślinę pokrywają grona drobnych (śr. 3-4 cm) beżowofioletowych kwiatów. Powojnik pośredni w polskich warunkach jest wystarczająco mrozoodporny. W zależności od miejsca, które ma okrywać należy go ciąć silnie lub średnio silnie.
Clematis 'Cassandra' |
Clematis 'Cassandra' ma wzniesione pędy i intensywnie fioletowoniebieskie, przyjemnie pachnące kwiaty wabiące owady i motyle. Kwiaty pojawiają się od lipca do września. Jesienią zaschnięte liście wydzielają słodko-korzenny zapach przypominający zapach pierników. Odmiana szczególnie przydatna do stosowania na rabatach bylinowych oraz między krzewami.