Jedna z najstarszych i najbardziej wartościowych odmian róż pnących. Kwitnie obficie całe lato, obsypując się jasnoróżowymi kwiatami. Zdrowa, odporna i łatwa w uprawie.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty bladoróżowe o śr. ok. 8 cm, bardzo pełne, zebrane w duże kwiatostany; płatki charakterystycznie wywinięte na zewnątrz. Kwitnie bardzo obficie koniec VI–IX. Liście nieduże, złożone z małych błyszczących listków. Pędy jednoroczne bardzo długie, nawet 3–4-metrowe, cienkie i elastyczne, dają się łatwo układać i formować na podporach.

JAK ROŚNIE: Pnącze prymitywne – nie wspina się po podporach, tylko o nie wspiera. Wysokość roślin zależy od wysokości podpory – w Polsce jest to najczęściej 3–4 m. Podpory muszą być wystarczająco duże i mocne.

GDZIE POSADZIĆ: Stanowisko słoneczne i półcieniste. Dobrze rośnie na niemal każdej glebie, jednak nie toleruje gleb zbitych, ciężkich oraz bardzo piaszczystych i przesychających. Najlepiej się czuje w podłożu lekkim, średnio przepuszczalnym, o odczynie lekko kwaśnym i obojętnym. Mrozoodporna (strefa 6-8).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10–30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5–1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Nie wymaga regularnego cięcia. Roślina silnie się rozrasta, tworząc wiele pędów latem. Pędy należy regularnie przywiązywać do podpór, aby zachować pokrój pnącza.

JAK STOSOWAĆ: Różę można sadzić przy podporach naturalnych, najczęściej przy pniach drzew o luźnej koronie, bowiem wówczas osiągają większą wysokość. Odmiana polecana do stosowania przy większych podporach w parkach i ogrodach o różnym charakterze. Może być sadzona przy kratach, bramkach, ścianach i ogrodzeniach, a także przy altanach i pergolach. Jest elastyczna i łatwo przyjmuje kształt podpór.

POCHODZENIE: Hodowca Henry A. Dreer, Somerset Nursery 1930 r.