suchodrzew jadalny (jagoda kamczacka) 'Tomiczka'
Lonicera kamtschatica 'Tomiczka'
suchodrzew jadalny (jagoda kamczacka) 'Tomiczka'
Lonicera kamtschatica 'Tomiczka'
Co zdobi | uprawiana dla owoców |
---|---|
Barwa kwiatów | bladożółte |
Miesiąc kwitnienia | IV IV |
Roślina zimozielona | nie |
Liczba roślin/m2 | 1 |
Roczny przyrost | |
Wystawa | , , |
Mrozoodporność | 3 - 7 Strefy 3 - 7 |
Rosyjska odmiana o wyjątkowo smacznych, słodko-kwaśnych owocach dojrzewających na początku czerwca. Zaczyna plonować już w 2.˗3. roku po posadzeniu. Po kilku latach uprawy z jednej rośliny można zebrać od 2 do 5 kg owoców. Krzew długowieczny i mrozoodporny.
JAK WYGLĄDA: Owoce wąskoowalne, o ładnym kształcie, ciemnoniebieskie, pokryte jaśniejszym woskowym nalotem, wyjątkowo smaczne, słodko-kwaśne. Dojrzewają pocz. VI. Roślina owocuje w 2.˗3. roku po posadzeniu. Kwiaty niepozorne, bladożółte, bogate w nektar, bez znaczenia dekoracyjnego. Są obcopylne ˗ wymagają zapylenia krzyżowego, Krzew najlepiej owocuje, gdy rośnie w towarzystwie innych odmian tego gatunku (np. ‘Bakcarskaja’, ‘Nimfa’, ‘Siniczka’, ‘Leningradskij Velikan’). Kwitnie w I poł. IV. Pędy wzniesione.
JAK ROŚNIE: Krzew; pokrój rozłożysty. Rośnie silnie, dorastając do 1,5 m wys. i 1,40 m szer., rocznie przyrasta 0,5 m.
GDZIE POSADZIĆ: Najlepiej owocuje na stanowisku mocno nasłonecznionym, na glebach lekkich, przepuszczalnych i lekko kwaśnych. Nie wymaga zakwaszania gleby, jak np. borówka amerykańska. Jest zdrowy, rzadko atakowany przez choroby i szkodniki. Całkowicie mrozoodporny (strefa 3˗7). Ze względu na płytki system korzeniowy jest wrażliwy na suszę.
JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Sadzić 1 szt./m2. Nie wymaga regularnego cięcia. Gdy po kilku latach roślina mocno się zagęści, można przeprowadzić cięcie prześwietlające. Nadmierne cięcie ogranicza plonowanie roślin.
JAK STOSOWAĆ: Krzew polecany do uprawy amatorskiej w przydomowych ogrodach oraz przemysłowej na plantacjach. Zbór mechaniczny możliwy w 2 etapach (nie wszystkie owoce dojrzewają w tym samym terminie). Owoce mają średnią tendencję do osypywania się. Po kilku latach uprawy z jednej rośliny można zebrać od 2 do 5 kg owoców (średni plon 8,5 t/ha). Mogą być one cennym składnikiem diety ˗ są bogate w witaminy, makro- i mikroelementy (magnez, żelazo, miedź, jod), zawierają antocyjany i kwas askorbinowy. Mają działanie przeciwutleniające, przeciwzapalne i antyseptyczne. Doskonale smakują na surowo, a poza sezonem w postaci suszu, mrożonek, dżemów, soków i nalewek. Mogą służyć jako naturalny, czerwony barwnik spożywczy.
POCHODZENIE: Odmiana wyhodowana w Rosji przez I. K. Gidziuka i Z. I. Łucznika w 1987 r.