Obficie kwitnąca odmiana o pachnących kwiatach w pięknym morelowym kolorze. Kwiaty pojawiają się w kilku cyklach od czerwca do października. Jej pędy prawie nie mają kolców.

JAK WYGLĄDA: Ma pełne, pachnące kwiaty, początkowo intensywnie pomarańczowe,  później morelowe, aż do różowobiałego, o średnicy 4 cm. Kwitnie bardzo obficie VI-X (powtarza kilkukrotnie kwitnienie). Liście nieduże, błyszczące, ciemnozielone.

JAK ROŚNIE: Pnącze prymitywne  -  nie wspina się po podporach, tylko o nie wspiera. Wysokość roślin zależy głównie od wysokości podpory. W Polsce dorasta do 2-3 m. Podpory muszą być duże i mocne.

GDZIE POSADZIĆ: Dobrze rośnie w niemal każdej glebie, jednak nie toleruje gleb zbitych, ciężkich oraz bardzo piaszczystych i przesychających. Najlepiej się czuje w podłożu lekkim, średnio przepuszczalnym, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego. Całkowicie mrozoodporna (strefa 6).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Nie wymaga regularnego cięcia. Roślinę trzeba przywiązywać do podpór, aby zachować pokrój pnącza. U roślin produkowanych na własnym korzeniu, nie pojawia się problem wyrastania odrostów z podkładki.

JAK STOSOWAĆ: Róże pnące sadzi się często przy podporach naturalnych. Odmiana polecana do stosowania przy większych podporach w parkach i ogrodach, w miejscach reprezentacyjnych, np. przy wejściu na posesję lub o charakterze naturalistycznym. Może być sadzona przy kratach, bramkach, ścianach i ogrodzeniach, przy altanach i pergolach. Jest elastyczna i łatwo przyjmuje kształt podpór.

POCHODZENIE: Odmiana wyhodowana przez Eugène Turbat, Francja 1916 r.