Bardzo szybko rosnąca odmiana o licznych, niezwykle oryginalnych, pięknie pachnących fioletowych kwiatach. Odporna i bardzo wytrzymała. Jej pędy prawie nie mają kolców.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty drobne, fioletowe z białym środkiem i żółtymi pylnikami. Pięknie pachną jabłkami i konwalią. Podczas kwitnienia tworzy ścianę kwiatów. Kwitnie ok. 4 tygodni w VI. Pędy prawie całkowicie bez kolców.

JAK ROŚNIE: Krzew dorasta u nas do ok. 4 m wysokości. W cieplejszych rejonach może osiągnąć prawie dwa razy większą wysokość. Rośnie bardzo szybko. Kilkuletni krzew może wydawać 2-metrowe pędy w ciągu jednego sezonu.

GDZIE POSADZIĆ: Dobrze rośnie na niemal każdej glebie, jednak nie toleruje gleb zbitych, ciężkich oraz bardzo piaszczystych i przesychających. Najlepiej się czuje w podłożu lekkim, średnio przepuszczalnym, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Wymaga stanowiska słonecznego, ale dobrze rośnie w półcieniu. U roślin produkowanych na własnym korzeniu, nie pojawia się problem wyrastania odrostów z podkładki. Całkowicie mrozoodporna (strefa 6).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Nie wymaga regularnego cięcia. Można po kwitnieniu przyciąć boczne pędy nad trzecim oczkiem oraz w celu odmłodzenia wyciąć najstarsze pędy nad ziemią lub nad silnym odrostem bocznym. To pobudza krzew do wypuszczania silnych nowych pędów przewodnich.

JAK STOSOWAĆ: Róże pnące sadzi się często przy podporach, murach, furtkach, słupkach. Można sadzić je przy wejściu, bramce lub w pobliżu placu zabaw dla dzieci, ponieważ pędy nie mają kolców. Toleruje zacienienie, dlatego polecana jest do obsadzania północnych ścian. Małe owoce są pokarmem dla ptaków.

POCHODZENIE: Wprowadził Johann Christoph Schmidt, Niemcy 1909 r.